jak b og

aaa4

Widziala wczesniej smierc i nie lekala sie jej. Dlatego zamierzala zostac tutaj, poki nie przekona sie, ze ta istota jest martwa - martwa jak Wolcott strawiony przez tyfusowa goraczke gdzies w Niemczech, martwa jak Jocelyn, zabita przez lekkomyslnosc wlasnych rodzicow, ktory uparli sie na te zimowa podroz statkiem w poprzek Atlantyku, martwa jak Jack, zaginiony gdzies w ataku na niemieckie okopy, martwa wreszcie jak maly pszczelarczyk, ktory czekal teraz na uczciwy pogrzeb.

Buty i suknie miala wilgotne od deszczu. Spojrzala na maly zegarek, ktory nosila na przegubie. Niebawem nastanie swit. Jesli to stworzenie nie pospieszy sie z umieraniem, suknia przesiaknie na wylot i Carlie bedzie musiala sie przebrac, zanim Una zejdzie na sniadanie.

Lecz rzeczy Jacka musialy dobrze plonac mimo wilgoci, bo kiedy wciagnela powietrze, wyczuwala wyraznie won dymu.

Carlie nigdy nie podzielala tych wszystkich nowoczesnych pogladow na role kobiety. Uwazala, ze wstepujac w malzenstwo, kobieta wyrzeka sie samodzielnego bytu i staje sie czescia swego meza, przyjmuje jego marzenia, ambicje i zamiary. I tak tez oddala sie Rylanowi - bez zastrzezen czy warunkow, nie pozostawiwszy sobie nawet najmniejszej czastki. Teraz jednak wydawalo jej sie, ze Lispeth miala racje, kiedy mowila, ze pewne rzeczy sa sprawa kobiet. Bo byla przekonana, ze gdyby teraz na jej miejscu znalazl sie mezczyzna, jakikolwiek mezczyzna, nawet Jack czy Rylan, zaraz nabilby sobie glowe tymi wszystkimi bzdurami o wspanialomyslnosci wobec pokonanego przeciwnika. Bez watpienia zrobilby wszystko, zeby sprowadzic pomoc, co wiecej, zawloklby to stworzenie do domu.

Tak, zadaniem kobiety bylo zapewnienie szczesliwego domu mezowi i dzieciom. Ale skoro Carlie sie to nie udalo, mogla okazac sie uzyteczna w inny sposob.

Zmruzyla oczy i niemal z przyjemnoscia rozprostowala stezale miesnie, czekajac na jeden dzwiek - odglos konania, ktory slyszala juz tyle razy, ze umiala go nieomylnie rozpoznac. Przestala myslec. Stracila swiadomosc, gdzie sie znajduje - istnial tylko mezczyzna przed nia i ulotna won dymu, jedyny slad, laczacy ja jeszcze z Jackiem.

Wystrzal rozlegl sie tuz przy jej ramieniu. Zanim zrozumiala, co sie stalo, na piersi rannego pojawila sie ciemna wyrwa, z ktorej wycieklo troche - zdziwila sie, ze tak niewiele - krwi. A zaraz pozniej Una przypadla do niej, niemal przewracajac Carlie na ciemna trawe.

-Nic ci sie nie stalo, mamusiu? - wykrztusila wsrod szlochow.

W rece wciaz sciskala peacemakera. Carlie nie przypuszczala nawet, ze corka potrafi sie nim poslugiwac. Na pizame miala narzucony lekki plaszcz, stopy - bose.

-Powiedzialy mi, ze probowal cie zabic - mowila dziewczyna, bladzac nieprzytomnym wzrokiem po martwym Niemcu i rumowisku chaty ogrodnika. - Ze zbombardowal dom Hobdena. Tatusiu! - wykrzyknela histerycznie. - Gdzie jest tatus? Co sie z nim stalo?

Carlie obrocila sie ku tamtym dwom, zbyt wzburzona, zeby przemowic. Nie powinny