Usebary

Dusia4400

Tu wklejamy usebary zrobione przez nas lub znalezione, związane oczywiście z tematyką Gotowych na Wszystko.

UWAGA! Przed wklejeniem jakiegokolwiek usebara zapoznaj się z regulaminem danego tematu. Regulamin znajdziesz TUTAJ

Kuba

To pokaz jak to wygląda bo jestem ciekaw.

Dusia4400

Ok zaraz tylko poszukam tej strony gdzie się to robiło Razz

Kuba

A czyli w gogle tego nie znajdę??

Dusia4400

Hmmm nie wiem, ale tu można je zrobić:

[link widoczny dla zalogowanych]

aaa4

Zamierzal jednak sprobowac ja stad wydobyc, obojetne, w jaki sposob sie tutaj znalazla i z jakich powodow. Wojna przeslonila wiele spraw, a rozpaczliwe opuszczenie Uny stanowilo jedna z nich. Byl calkowicie pewien, ze w prawdziwym swiecie, gdzie brzask zwiastuje wschodzace slonce, a zmarli nie podnosza sie z prochu, zeby w nieskonczonosc toczyc swoja upiorna walke, nie zdola juz tego naprawic. Stracili Une, ostatnie i najslabsze ze swoich dzieci.

Uderzylo go, ze zupelnie nie potrafil okreslic, kiedy stali sie jedna z tych rodzin, z ktorych kazda jest nieszczesliwa na swoj wlasny sposob. Jednak cokolwiek zaszlo pomiedzy nim, Carlie i Una, nic nie usprawiedliwialo jej obecnosci w tym miejscu. Ani jego, jesli juz o to szlo, lecz nie o swoim ocaleniu myslal, kiedy poderwal sie, rozpychajac wsrod walczacych i zapominajac o ranie na rece. Zanim sie spostrzegl, juz znalazl sie na koslawej drabinie szturmowej, po ktorej najlatwiej bylo wydostac sie z okopu. Ze szczytu stracil kolejnego czlowieka w birecie i pludrach, ktory z zapamietaniem wykonywal cos posredniego miedzy natchniona choreografia i ladowaniem broni - antycznego, kanciastego muszkietu. Zanim wydostal sie na zewnatrz, ktos zlapal go za nogawke. Rylan kopnal energicznie, lecz nie zdolal sie uwolnic. Obejrzal sie.

-Co robisz?

Kimball. Zatroskany, ale nie przerazony.

-Ide po moja corke - odparl w najprostszy, najbardziej oczywisty sposob.

I kiedy wypowiedzial te slowa, strach prysnal, zupelnie jakby jednym szarpnieciem zerwal wszelkie nici, ktorymi coraz mocniej oplatywalo go to miejsce.

Cos rozwijalo sie przed nim i nie byla to kolejna tyraliera wroga. Pasma mgly, jak rozciagniete pedzlem szarosci i czernie, rozplywaly sie z przodu niczym krople mleka w bardzo mocnej herbacie.

-Una? - odezwal sie pod nosem, bo chcial uslyszec w tym miejscu ludzki glos, chocby wlasny.

Nikt oczywiscie nie odpowiedzial i dalej musial brnac po omacku. Zaczepil o cos spodniami. Gdy przykucnal, zeby to zbadac, skaleczyl sie w dlon. Domyslil sie, ze natrafil na resztki pol drutu kolczastego, ktore moc artylerii i zywej fali piechoty niemal doszczetnie wcisnela pod ziemie. Dalej byly leje, liczne i coraz wieksze, otwierajace sie jak podwoje do piekla i chlupiacej blotnistej wody. Kiedy przekradal sie ich krawedziami, uwazajac gdzie stawia stopy, cos w dole bulgotalo zlowrogo, jakby czekalo niecierpliwie na falszywy krok.

-Una?

Wspial sie po krawedzi ostatniego z kraterow i wyszedl na pole cial. Nie czul zadnego odoru, ale mial wrazenie, ze leza tu bardzo dlugo. Niektore zapadaly mu sie pod stopami i rozchodzily, jakby wciskal nogi w miske twarogu. Z ziemi sterczaly w gore uniesione rece, a palce, sztywne i zimne, czepialy sie jego nogawek i pol plaszcza, jakby prosily, zeby ujal je choc na chwile, w ostatnim uscisku.

-Una?

Zdawalo mu sie, ze uslyszal przed soba szelest, jakby glos, moze nawet cos zamajaczylo w mroku. Dostrzegl tylko krotki odlegly blysk, za ktorym nadbiegl suchy trzask wystrzalu. Cos ciezkiego i tepego uderzylo go nad mostkiem, niczym dlugi zebaty harpun wywlekajac z ciala wszelkie sily. Ciekawe, ze nie poczul bolu, wlasciwie tylko strach, ktory szybko rosl w miare jak desperacko probowal zaczerpnac oddechu. I nie mogl. Bloto znienacka chwycilo go za kostki i przewrocilo do przodu, w zalegajaca przed nim nieskazitelna cisze. Szarpnal sie, ale na prozno, bo nie byl w stanie wyciagnac przed siebie rak.

-Tato? Tatusiu?