Jak trafiałaś/eś na forum

[Kuba]

Jestem ciekaw jak trafiliście na forum. Kolega was zaprosił??? A może coś innego.

[kublinski]

Ty mnie zaprosiłeś

[Karolus]

Ja też dostalem od Ciebie zaproszenie.

[Kuba]

Och może znajda sie użytkownicy, którzy sami znaleźli forum.

[Borekman]

Nie będę orginalny, jeśli powtórzę posty kublinskiego i Karolusa. No ale to prawda... TY mnie zaprosiłeś!

[Dusia4400]

A ja dostałam zaproszenie od kogoś w forum wisterial.fora.pl o nicku Fan.
Przyznać się który to?
xD
Nie no powaga

Fajne forum, p o z r d o

[aaa4]

rzestala byc dziewczynka. Komoda i lozko - pomalowane prawdopodobnie przez sama Connie - byly biale z rozowymi akcentami. Poszewki na poduszki (tez rozowe), mialy falbanki i recznie namalowano na nich niedzwiadki i baloniki. Wszedzie staly pluszowe zwierzeta - bylo ich ze sto. Zebry i slonie, niedzwiedzie i malpy, koty i najrozniejsze psy. Sciany niemal calkiem pokrywaly plakaty ukazujace romantyczne wyspy i rozswietlone wielkie miasta. Rosa musiala przelknac, by pozbyc sie goryczy smutku w ustach. Co prawda patolog stwierdzil we krwi Connie obecnosc marihuany, ale Rosa byla pewna, ze dziewczyna stalaby sie kochajaca, oddana dziecku matka.

Rosa wziela do reki stojace na komodzie zdjecie i uniosla zaslone w oknie, aby lepiej mu sie przyjrzec. Byla na nim Connie - jeszcze bardziej emanujaca pelnia zycia niz na zdjeciu z gazety, ktore Rosa miala w swoich aktach - ramie w ramie ze smaglym, przystojnym, usmiechajacym sie z pewnoscia siebie mlodziencem. Musial to byc Billy Molinaro. Zdjecie zrobiono na pokladzie jakiejs lodzi, prawdopodobnie widokowej. Z tylu wznosila sie charakterystyczna panorama Manhattanu. Connie - o skorze koloru miedzi, szczupla i z nie byle jakim biustem - byla zachwycajaca.

Nie bardzo wiedzac, czego wlasciwie szuka. Rosa najpierw zajrzala do szuflad komody, a nastepnie przejrzala zawartosc niewielkiej biblioteczki. Staly tam kieszonkowe wydania romansidel i nieoddane ksiazki z bibliotek. Nie bylo albumu z fotografiami ani wycinkami prasowymi, byl jednak rocznik - "Miecz i Roza" - Saint Ceciha's High School. Bylo to niskobudzetowe wydawnictwo - mocno rozniace sie od drukowanych na blyszczacym papierze, calkowicie kolorowych egzemplarzy z innych szkol, na przyklad tych, do ktorych chodzily jej corki.

Zaczela przegladac kartki i czarno biale zdjecia, szukajac fotografii Connie. Za pierwszym razem nie znalazla jej, nie bylo tez zbyt wielu wpisow od kolegow i kolezanek z klasy. Te, ktore znalazly sie w srodku, nie byly zbyt wylewne: Wszystkiego najlepszego wspanialej kolezance... Nie znalismy sie zbyt dobrze, ale

mam nadzieje, ze poszczesci Ci sie w zyciu... Wszystkiego najlepszego od kolezanki z lekcji laciny... Rosa znow popatrzyla na promieniejaca, zmyslowa kobiete plynaca statkiem wycieczkowym z pelnym fantazji mlodym mezczyzna, ktory mial zostac jej mezem. Chlodne pozdrowienia od szkolnych kolegow i kolezanek nijak do niej nie pasowaly.

Rosa przerzucila kartki, by obejrzec znajdujace sie na koncu zdjecia klasowe. W roczniku klasy jej corek umieszczano na kazdej stronie cztery spore kolorowe portrety, a "Miecz i Roza" miala na stronie po dziesiec zdjec czarno bialych. Pod kazdym - miniaturowa czcionka - znajdowalo sie streszczenie osiagniec ucznia z lat pobytu w szkole swietej Cecylii. Constanza Hidalgo pracowala w kawiarni i byla czlonkiem klubu sztuki kulinarnej. Nie bylo slowa o udzielaniu sie w zespole muzycznym, kolku artystycznym czy sekcji sportowej. Rosa wbila wzrok w zdjecie Connie. Nawet uwzgledniajac fakt, ze portret byl nieco nieostry. Rosa watpila, czy sama z siebie rozpoznalaby na nim Connie.

Znow popatrzyla na zdjecie ze statku. Dziewczyna z rocznika byla ta sama, ktora towarzyszyla mlodemu mezczyznie... choc wlasciwie byl to ktos inny. Usta te same, oczy tez, nie bylo w nich jednak spojrzenia widocznego w oczach z nowszego zdjecia. Twarz z rocznika byla znacznie bardziej okragla i mniej ciekawa. Jakby ktos wzial noz do obierania i sciagnal z twarzy mlodszej Connie bylejakosc. Rosa odlozyla rocznik i zaczela dalej badac pokoj. W biblioteczce i na podlodze nie znalazla nic ciekawego. Otworzyla nieduza szafe. Byly tu dwie sukienki ciazowe, kilka eleganckich garsonek i sukienek (numer szesc) i kilkanascie par butow. Jesli to, co znajdowalo sie w szafie, bylo ta czescia garderoby, ktorej Connie postanowila nie przenosic do mieszkania Billy'ego Molinara, bez wahania mozna by umiescic byla pracownice szkolnej kafejki i czlonkinie klubu gotowania na liscie kandydatek do tytulu najlepiej ubranej kobiety w miescie. Dno szafy - podobnie jak wiekszosc pokoju - bylo zaslane pluszowymi zwierzetami. Rosa nie miala pojecia, co zwrocilo jej uwage i jaki rodzaj wyczucia kazal jej sie schylic i odsunac sterte na bok, w kazdym razie pod niedzwiedziami, lampartami snieznymi i tukanami lezalo pudelko po butach, przewiazane kilkoma gun)kami.

W srodku znajdowal sie pamietnik.

Matt wywolal entuzjazm sekretarki, dal jej bowiem do konca dnia wolne. Podzielili sie z Sarah kanapka z mielonka i frytkami. ktore kupili w Gold's i przez dluzszy czas rozmawiali o samych niewaznych